We zijn in Albanie of zoals ze hun land zelf noemen Shqiperia afgeleid van het Albanese woord voor adelaar, land van adelaars dus.

Toen we de grens overgingen werd het meteen al landelijk veel mensen lopend met hun vee langs de weg. Een ook kwamen we een groepje ezels tegen.

We zijn eerst naar camping Albania gegaan in Barballush even onder Shkoder. Deze camping is van Nederlanders en was de eerste camping in Albanië. Het is hier vlak, dus meteen op de fiets naar Bushat , hier vlak bij , om te pinnen. En Marinus wilde naar de kapper dus dat ook meteen gedaan. Ongeloof in die korte tijd dat we hier gefietst hebben zijn we tig keer gegroet, hand opsteken, zowel door kinderen maar ook door ouderen.

Wat een open en vriendelijke bevolking, compleet anders dan wat we in Oostblok landen gewend zijn. Maar dat wisten we al van ons korte bezoek in het zuiden van vorig jaar. Terwijl het imago van het land zo negatief is, onbegrijpelijk en geheel ten onrechte.

Het is een jong land in ontwikkeling dat met heel wat moeilijkheden kampt, aan het wegennet wordt met man en macht gewerkt. Het afval is een groot probleem, zo is voor het huisvuil nog geen goede oplossing.

Toen we dus een stukje fietsten zagen we dit ook meteen, heel jammer dit soort dingen. Je ziet wel overal nieuwe vuilcontainers staan maar dan moet men het er wel ingooien. We zitten hier in een landelijk gebied je komt dus om de paar minuten een paard met wagen tegen, en soms ook nog een kar met een ezel. Rond Shkoder wordt veel gefietst maar om langs de hoofdweg te fietsen vinden we te gevaarlijk. We willen naar Shkoder maar vanaf hier lijkt dat allemaal niet Zo gemakkelijk er rijden wel kleine busjes, maar we krijgen niet goed de juiste informatie . Vanmorgen hier op de kleinere wegen weer gefiets. Morgen rijden we dus richting stad om daar, en in de omgeving, een en ander te bekijken.

Groetjes Ina en Marinus