De bedoeling is om bij Alexandroupoli even op de camping te gaan staan voor de broodnodige wasmachine. Maar de weersvoorspellingen geven regen aan dus dat heeft weinig zin, daarom zijn we doorgereden naar het noorden het Evros gebied in. Eerst naar Feres daar is van een kloostercomplex uit 1152 de kerk nog intact met nog fresco's uit de ontstaan periode. In 1357 kwamen de Turken hier en vernielden het klooster en de kerk werd een moskee.

We hebben het nog steeds droog maar het ziet er dreigend uit, we besluiten maar door te rijden naar Soufli,25 km noordelijker door de Evros delta. De Evros is de grens met Turkije. In Soufli begint het hevig te regenen met onweer, we vinden een goed plekje om te staan en wachten het maar af. Na het eten is het droog geworden en gaan we het dorp in. Hier is het zijden museum, Soufli is een belangrijke plaats in de zijden teelt. Weer nauwelijks iets te vinden op internet maar ik had het uit de WOMO, een oud boek en die merkte op dat men niet op buitenlandse bezoekers was ingesteld en dat het jammer was dat je geen levende zijden rupsen zag.

Tijden veranderen, als we bij het museum staan staat er keurig in het Engels wanneer het open is.Het is de volgende morgen open, terwijl we door het dorp lopen zien we dat er een kerk open is, even kijken. Aan de buitenkant een onooglijk ding maar van binnen mooi. Een vreselijk grote hoge iconastace, lamp is aan de dienst begint. Niemand te zien alleen 4 Griekse toeristen en wij. De Griek is uitgebreid alles aan het fotograferen, 2 zitten er voor aan. Wij gaan ook maar achteraan even zitten. De dienst, door 2 personen uitgevoerd,duurt een kwartier, halverwege komt er nog een 3e bij ook een geestelijke.

Na de dienst gaan de Grieken weg en hebben we nog een gesprek met de geestelijke en zijn hulp(ja hoe noem je dat?). De "hulp" spreekst redelijk Engels, altijd de vraag waar komen jullie vandaan etc.de contacten met de mensen vinden wij altijd leuk. Daarna lopen we nog door het dorp en zien ook weer zijden museum staan??? Dit is tot 9 uur 's avonds geopend (het is nu 8 uur)en als we willen betalen, it's free??? We krijgen een privé uitleg in prima Engels van de eigenaar van de zijden fabriek. In dit pand is ooit zijn familie Tsiakiri begonnen en hij laat ons de levende rupsen zien van eitje tot grote rups in ruim een maand tijd.

Er staan nog oude machines, hij vertelt hoe de cocons geweekt worden in warm water en hoe daarna de draad gewonnen wordt, 2 km van 1 cocon! Een goede weefster kon 2 m zijden weven per dag, later met moderner weefgetouw 3 meter. Wat leuk om te zien, we verbaasden ons al over de vele moerbei bomen hier, de rupsen worden "ergens" nu gekweekt, dit is niet te bezoeken. Er is natuurlijk een winkel aan verbonden maar dat heeft onze belangstelling niet. We willen toch wat geven, er staat een huisje op de toonbank waar in gedoneerd kan worden voor een kindertehuis of iets dergelijks begreep ik.

De volgende morgen gaan we niet meer naar het andere museum, 's morgens zou het droog blijven en in de middag weer regen.Daarom rijden we naar het bos van Dadia, hier vlakbij, dit gebied is een beschermd natuurgebied dat zich uitstrekt tot het Rodopi gebergte. Hier leven oa veel bijzondere roofvogels waaronder de monniksgier. We rijden naar het bezoekerscentrum voor wat informatie over de route over de weg door het gebied. Je kunt hier met een busje naar punten gebracht worden, een Eldorado voor vogelaars. Maar ik lees in de info ook dat er veel inheemse planten en bloemen zijn vooral in het voorjaar staat er veel in bloei.

De route is maar 40 km en komt dan niet ver van Alexandroupoli uit. Je rijdt natuurlijk niet snel, we stoppen regelmatig,lopen ergens even een stukje, eten een broodje en doen er zo toch ruim 2 en half uur over, een mooie route, siga siga, prima met de camper te rijden.

Zaterdag zijn we hier op "een soort van" camping gaan staan. Hiernaast is de gemeente camping van Alexandroupoli, maar die heeft geen wasmachine.Toen wij eergisteren hier voorbij reden zag ik bij Hotel Santa Rosa, ook een bordje van kampeermogelijkheden. Het zijn hier alleen maar huisjes die men verhuurt incl.ontbijt en het is een strandtent.Er is een klein veldje voor de huisjes waar je kunt staan. Het is allemaal weinig/eenvoudig maar ze hebben wel een wasmachine en we hebben zeezicht!

Zondag met de fiets naar Alexandroupoli geweest, het is maar een klein stukje. Zondag zijn alleen de cafés en restaurants open alle winkels zijn gesloten. De terrassen zitten vol, verder is er in Alexandroupoli weinig te doen. Het gezicht van de plaats is de grote vuurtoren op de boulevard. De stad is niet heel oud dus hier is niets van historische waarde te zien. Bij de haven gekeken wanneer de veerboot naar Samothraki gaat. Maandagmorgen al om 9 uur en dinsdag om 14.30, dat vinden we een betere tijd.

Maandag dus nog een relax dag hier, 's morgens met de fiets weer naar de stad. Het is een recht toe recht aan straten plan, de belangrijke hoofdstraat is tevens de doorgaande weg.Dan heb je nog de boulevard, hier tussen zijn wat straatjes met winkeltjes, cafes en restaurantjes. Wij gaan ergens eten op de boulevard, hier is het wat minder warm en hebben we een aardig uitzicht.

Groetjes Ina en Marinus

Griekenland